Volle handen – een nieuw tijdperk is ingezet
De overgang
Daar ben ik weer, na heel lange tijd schrijf ik een bericht op de website. Ik kom stukje bij beetje boven uit een grote stroom die mijn (ons) leven een andere kant op heeft meegenomen. Er is nogal wat gepasseerd met de komst van onze jongste en een verhuizing van Dordt naar Zeeland. En dan nog de periode van klussen in het afgelopen half jaar. Overmoedig optimistisch denk je bij de aanblik van zo’n ‘overtocht’: dat gaat wel lukken. De realiteit is dat het een loodzware tijd is geweest, met volle handen. Zorgen voor een nieuwe baby. Letten op de kinderen hoe zij de overstap maken naar een nieuwe school en nieuwe vrienden. In huis rommel verdragen en allerlei andere klusgein. Elke keer als ik dacht: nu heb ik wat energie over, diende het volgende zich weer aan. Daar ging ik dan opnieuw mee ‘kopje onder’.
Nu zijn we de echt grote klussen voorbij: het huis is voor een deel comfortabel geïsoleerd voor de komende winter. De praktijkruimte is bijna klaar, dat staat nu op ons kluslijstje. En we kunnen ons geluk niet op in onze nieuwe keuken. Deze week zijn de kinderen voor het eerst naar school, de rust keert weer. En zo hoop ik voor mezelf rust en overzicht te krijgen na alles wat is gepasseerd en gedaan. Daarom begin ik me weer te focussen op Driesnoer. In plaats van meegesleurd worden, ga ik zelf weer zwemmen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb nog tijd nodig om verder op dreef te komen.
Volle handen
Hoewel de stroom ons heeft meegevoerd, heeft het ons veel goeds gebracht. We kunnen met elkaar heel erg genieten van onze jongste spruit (en ons gezin). Hij is inmiddels 9 maanden en volop de wereld aan het ontdekken. We zijn dankbaar hier in Kapelle te mogen wonen, het is een fijne woonplaats. Ook ervaren we de rust van deze omgeving en een minder gehaaste mentaliteit. Vooral zijn we blij dat de kinderen de overgang goed hebben gemaakt. Want dat is je eerste belang als moeder, ik bleef alert tot ik merkte dat ze zich een beetje nestelden.
En zeker, we komen nog steeds nieuwe dingen tegen, maar het past steeds meer in een plaatje. We hebben vaste bodem gevonden. En ook het huis is ons thuis geworden, we willen niet meer terug. We houden van de zon in de tuin, het strand waar we met een kwartiertje zijn, het fijne huis zelf. We voelen ons rijk; volle handen kunnen ook overlopen van zegeningen.
Handen vol
We hebben onze handen vol aan alles wat ons dagelijkse leven betreft. In een gezin gebeurt altijd wat, zeker als er kinderen zijn in meerdere leeftijdsfasen. Onze oudste is naar de middelbare school en we maken allerlei dingen mee die bij de puberfase horen. De kinderen op de lagere school vragen ook hun eigen aandacht. En dan is er nog de nieuwsgierige baby met ontwikkeldrift. Ook vraagt het veel om te zien hoe het gaat in het gezin. Daarin bijsturen of extra investeren is zo belangrijk na zoveel veranderingen.
Het heeft alle energie opgeslokt die ik had. In de achterliggende maanden heb ik deels gewerkt voor Driesnoer, maar dat heb ik bewust klein en beperkt gehouden. Enerzijds omdat het praktisch niet te doen was met alle extra dingen. Anderzijds omdat ik aan mezelf merkte dat ik niet emotioneel beschikbaar zou kunnen zijn. Bij de mensen die wel betrokken zijn, merkte ik dat gebeurtenissen me dieper raken. Daar moet je wel in kunnen balanceren. Juist het kunnen meedeinen in en bespreekbaar maken van emoties van anderen is het meest belangrijke in mijn werk. Daar heb je ruimte voor nodig in je hoofd en hart, en geen volle handen.
Lege handen
Nu alles zo’n beetje op zijn plek begint te vallen, ga ik de focus weer leggen bij Driesnoer. We gaan de praktijkruimte nu werk-klaar maken de komende maand. In De Melkfabriek zijn afspraken gemaakt om mijn ruimte daar los te gaan laten. Wel hoop ik op flexibele basis daar te blijven, voor cliënten daar in de buurt. De komende maanden ga ik meer cliënten ontvangen en de praktijk weer uitbouwen naar 2/3 dagen. Om dat praktisch voor elkaar te krijgen zullen we werken aan een duidelijk plan. We moeten nog groeien in onze contacten in Kapelle, want netwerk is een onmisbare schakel. Zeker als ouders niet binnen handbereik zijn. Dat zijn goede plannen.
Maar vanbinnen weet ik bij het vooruitzien, dat ik het niet allemaal overzien kan hoe het lopen gaat. Ik sta met lege handen, de dingen van het leven kunnen groter zijn dan jezelf. Ik heb de achterliggende tijd niet kunnen geven in Driesnoer wat ik had gewild, ik kon er niet zijn. En tegelijk weet ik: ooit, 5 jaar geleden begon ik met Driesnoer en wist ik dat het goed was. Nu, na opnieuw zo’n diepe periode van mezelf, moet ik weer daarnaar terug. Je kunt zo alles kwijtraken aan energie, aan zekerheid, aan hoop. Dat zijn de diepten van een mensenhart, die onzichtbaar zijn. En de Enige Die lege handen vult is mijn God. Dat vraagt vertrouwen, op weg gaan zonder het te zien.
Handen die gevuld worden
Ooit kreeg ik het mee van een oud-oom, de laatste keer dat ik hem zag voor hij stierf. Moet je voorstellen: ik was een jonge 20-er met volop plannen voor het leven, aan het studeren, verkering. Het leven was jong en mooi. Hij zei: Zoek eerst het Koninkrijk van God, en dat herhaalde hij maar steeds. Het was waar, dat deed ik zeker ook. Maar nu zoveel jaar later komt het steeds boven in de achterliggende tijd. Op een andere manier heeft het meer diepte gekregen. Houd vast aan de woorden van God, aan je roeping om Hem te gehoorzamen. Want Hij zal in alles voorzien. In dat gedeelte van de Bijbel staat het heel letterlijk: eten, kleding, alles wat je nodig hebt zul je krijgen. We hebben het ervaren, in onze overstap, de afgelopen maanden in het gezin.
Dat geldt ook voor Driesnoer. Ik ben niet de beste therapeut, of perfecte persoon bij wie je terecht komt. Integendeel, ik heb ook mijn tekortkomingen weer onder ogen moeten zien. Mijn handen reiken niet zo ver. Zeker heb ik kennis en ervaring in mijn vak en dat zet ik van harte in. Maar, ik doe het niet op basis van mijn eigen kracht, dat is ook wat ik tegen cliënten zeg. Ik heb het nodig om vanuit God gevuld te worden, met wijsheid, kracht en Zijn leiding. Het moet op zijn plek vallen. Ik mag als een instrument gebruikt worden. Mag ik zo weer jullie dienen de komende tijd, met volle handen.
