Moederdag vieren?! – doe het elke dag!
Moederdag was deze keer een gewone dag. Een dag waarop ik géén gemengde gevoelens had en dat is bijzonder. Ik kon het laten gebeuren. De cadeautjes op bed, ontbijtje, glunderende kindergezichtjes. Het was goed. En ook door de dag heen, het feestelijke van kinderen die je lieve woorden geven. De jongste die ‘gefeliciteerd’ zei. De gouden zon, het rustig lezen van een tijdschrift, de fietstocht langs de dijken van Dordt.
Moeilijke gevoelens
Er kunnen zoveel gevoelens zijn die een moederdag kunnen verstoren. Je kunt terugdenken aan je jeugd, waarin je je moeder miste. Of je kunt de moeder missen, waarmee je eerder moederdag vierde. Je kunt je schuldig voelen over jezelf, over de moeder die je had willen zijn, maar niet bent. Je kunt worstelen met gevoelens van niet gezien of niet erkend zijn, jezelf waardeloos voelen. Of het gemis van een kind. Of de zorgen om een kind. Dan is moeder zijn zo dubbel en tegenstrijdig, niet onverdeeld gelukkig. Nu echter was mijn moederdag vol klein en groot geluk.
Herinneringen
Op een dag als moederdag zie je de beelden voor ogen. Hoe het eerder was. Misschien sta je er bewust bij stil, misschien bedenk je het pas later. Ik besefte het ’s avonds toen ik nadacht, hoe rustig het was geweest. In vergelijking met andere jaren. Waarin de ene keer mijn eigen moeder, de andere keer mijn eigen moederschap, of dan weer ‘moeder zijn’ in mijn beleving waren. De keren dat het stormde in mijn hart. Waarom moet het leven zo gaan? Waarom altijd die ballast op mijn rug? Wie ziet wat het leven in mij doet? Ik vond moederdag eerder een lastige dan een leuke dag.
Het leven gaat door
Wat ben ik blij dat ik een moeder heb. Er was geen andere manier dan zo ter wereld komen, volledig aangewezen op mijn moeder. Ik ben dankbaar dat ik er ben. Dat het kleine meisje met grote tranen gegroeid is. En dat de tranen kleiner geworden zijn en minder zwaar. Ik ben blij dat ik mijn eigen weg gevonden heb, mijn eigen doelen heb kunnen nastreven. Ik ben blij dat ik me over kon geven aan liefde en houden van. Dat ik geborgenheid gevonden heb en mensen die meevoelden. Ik ben blij dat ik gevallen ben en opgestaan. Telkens opnieuw. Dat ik groei doormaakte na pijn. Dat ik nu ben wie ik ben, als vrouw, als moeder, als persoon. Dat het leven veranderen kan, niet hoeft te blijven steken in oud zeer, maar vernieuwde kracht krijgt. Je mag elke keer weer bij het begin beginnen: het is altijd zo geweest en het zal altijd zo zijn. Niets nieuws is er onder de zon. Er zullen moeders zijn en kinderen, om door te geven en te leven. Om te huilen en te troosten. Om schuldig te zijn en genade te tonen. Om fouten te maken en opnieuw te beginnen. Om te missen en om vast te houden. Om afstand te voelen en om nabij te zijn. Er zal elke dag moederdag zijn.
Verbondenheid vieren
Laten we daarom met elkaar denken aan de moeders die we hebben (gehad), de vrouwen die we liefhebben en eren, de vrouwen die ons troosten, de meisjes die we op zien groeien tot moeders. Laten we elkaar tot moeder zijn, met een hart vol warmte. Laat ons bidden voor de vrouwen!