Breekpunt – wanneer ga je echt scheiden?

Besluiten te gaan scheiden is moeilijk. Wanneer komt het moment dat je  niet meer verder kunt samen? Het breekpunt: wanneer ga je echt scheiden, uit elkaar? Dat is een lastige vraag en ik merk bij cliënten dat het een grote worsteling is die je van binnen hebt. En dat je daar wel een tijdje over doet om tot het uiteindelijke besluit te komen. Bijvoorbeeld als je ontrouw niet verwerkt, of als je niet meer wil werken aan herstel. Het is, zoals ik heb meegemaakt, nooit simpel om te scheiden. Maar, geef het niet te snel op: ik heb zoveel stellen toch kunnen helpen met herstel van verbinding, en nieuw geluk met elkaar.

Breuk na ontrouw

Ik luister naar de verhalen en probeer het te begrijpen. Als er sprake was van ontrouw kost het moeite om vertrouwen terug te vinden in elkaar. Er is zoveel gebroken en kun je samen de scherven weer lijmen, opnieuw beginnen? Soms lukt dat niet, komt de basis van vertrouwen niet meer terug. Dat gebeurt als er geen of te weinig spijt ervaren wordt van de gebeurtenissen, of als na herstel de situatie zich toch herhaalt. Of als er zoveel pijn is geleden en er geen vertrouwen meer gegeven kan worden, dan is de hoop verdwenen. Dan blijft het maar zeuren en lukt het niet om verder te gaan en dan wordt het toch scheiden. Gelukkig heb ik ook stellen gezien die het wel is gelukt om deze vertrouwensbreuk te herstellen in therapie en die in een verdieping van hun relatie zijn gekomen.

Breuk na jarenlange verwijdering

Als er sprake is van jarenlange verwijdering en een grote kloof, lukt het soms niet meer om het te overbruggen. Je bent allebei een andere kant op ontwikkeld en wat je samenbindt is weg. Op zich kan je door inzet en volharding zeker weer verbinding maken. Maar, als de één niet wil of kan investeren, is de weg voor twee verdwenen. Dan zal de een willen scheiden, en moet de ander daarin mee. En toch, als je samen wilt doorgaan, voor de kinderen, voor een gedeelde geschiedenis, dan levert het zoveel moois op. Het heeft mij diverse keren ontroerd dat er zoveel liefde terug kon komen. Daarom moet je onderweg in elkaar blijven investeren, dan verdwijn je niet zomaar uit elkaars ogen.

Breuk na verdwijnen gevoel

Wat ik regelmatig hoor is dat het gevoel weg is. Dat is voor mij vooral een alarmbel als vrouwen dat gaan zeggen. Omdat zij de emotionele graadmeter zijn van de relatie, over het algemeen. Dan zijn ze eigenlijk al uit de relatie gestapt, van binnen. En om dan weer terug te komen is een hele toer. Het is ook iets van nu, het draait zoveel om gevoel en beleving, dat als het er niet is, dan zit het dus niet goed. Ik vind dat een deel van het verhaal. Ik schets een groter plaatje: wat zegt je verstand, wat zijn de gevolgen voor elke betrokkene? Wat zegt je geweten, wat doe je met wat God over het huwelijk zegt? En wat zegt je gevoel en waar heeft dat mee te maken? Wat is het gemis en wat zou je daar samen aan kunnen doen? Het is zo belangrijk om breder te leren kijken naar je eigen situatie. Een soort vanuit de helikopter naar het duinlandschap met kromme wegen en het zicht even kwijt zijn.

Als een breuk dan toch onvermijdelijk is

Telkens komt het terug op het vergroten van ruimte voor elkaar: samen delen, samen helen, samen investeren, elkaar vergeven, elkaar weer toelaten en eigenheid gunnen. Als dat niet lukt, dan is de relatie gedoemd te mislukken. Dat is de gebrokenheid van het leven. Ik probeer die ruimte te maken, daaraan bij te dragen, mee te lopen. Maar ik kan het niet overnemen en niet oplossen. De weg gaan en de uitkomst en keuze om te gaan scheiden, uit elkaar te gaan ligt bij het stel. Dat is pijnlijk en dat voel ik mee, ook in het loslaten van elkaar. In die gebrokenheid kan ik alleen maar bidden. Dat ze door het breekpunt heen weer komen tot heelheid van binnen.